''24/7=heaven or hell?'' PROLOG

Tak jak wspominałam na fanpage'u oraz niedawno dodanym poście na blogu, miałam w planach nową reakcję, którą dodam już niebawem oraz prolog do wieloczęściowego opowiadania i oto jest! Mam nadzieję, że ten wstęp przypadnie Wam do gustu i jedynie co pozostaje mi powiedzieć to to, abyście czekali cierpliwie na reakcję oraz, aby miło czytało się Wam poniższy tekst~

''Przychodząc na świat nigdy nie jesteś świadomy, w którym momencie

Twojego istnienia życie zacznie powoli kruszyć się drobnymi ziarnkami piasku,

tak jakby Twój los zależał od klepsydry, której każde ziarnko jest minutą

Twojego stąpania po ziemi. 

Jedni z nas uważają swoje życie za idealne, takie

z którego są zadowoleni, jednocześnie bywają zaślepieni swoją pewnością

siebie myśląc, że każde małe potknięcie jest przypadkiem, który nigdy

więcej nie będzie miał miejsca. 

Lecz podczas kiedy inni żyją w swoim własnym,

wręcz przesłodzonym świecie, po ziemi stąpają osoby, które nie otrzymały zbyt

wiele szczęścia od losu. 

Kroczą po ulicy będąc myślami gdzie indziej, nie obchodzi

ich dokąd idą i dokąd dojdą, a gdy im się to uda mają nadzieję, że znajdą się gdzieś

gdzie tak dawno niewidziany uśmiech na ich twarzy znów zacznie lśnić, niczym

poranny wschód słońca, chcąc podzielić się radością z tymi, którzy pragną o

wiele więcej od życia.

Jednak bywa na świecie ktoś to żyje pomiędzy światem dobrym a złym, będąc

jednocześnie zadowoloną z tego kto jest ku jej boku, a opadniętą z sił kiedy

chociaż na chwilę staje po stronie, która na pierwszy rzut oka była dla niej

najcudowniejszą rzeczą,  która mogła przytrafić się w jej życiu.

Czy powinna ona nadal wierzyć, że stare czasy wrócą i znów ujrzy poranny blask

światła, który obserwować będzie z osobami, które po raz pierwszy były w stanie

dotrzeć zaufaniem do jej serca? Czy zacznie wierzyć w owoc szczęśliwej miłości

oraz ciepła rodzinnego, tak jak wierzyła będąc w otoczeniu osób sprawiających

wrażenie delikatnych niczym ptaki? Czy to tylko komplikowanie swojego życia, które

i tak nie ma sensu? A może spróbuje ponownie uczyć się sensu istnienia, nie mając

rodziny, ale mogąc liczyć na kogoś kto był przy niej niczym Anioł Stróż, będąc

jej zbroją, chroniącą ją przed złem?

Choć jej serce zostało poranione najostrzejszym narzędziem, krwawiąc z wielu stron, był ktoś dzięki komu mogła uczyć się ufać od nowa, czując głęboko w swojej duszy, że może mieć przy sobie kogoś kto nie będzie w stanie się od niej odwrócić. 

Jej życie odmieniło się dzięki tym, z którymi zgodziła się kroczyć tymi samymi ścieżkami, jednak każdy jej krok był zawsze na celowniku tych, którzy za każdym razem nie mieli litości. 

Jej życie w każdej chwili było pomiędzy niebem a piekłem.''